หลายครั้งที่เราเรียกตัวเองว่า " คนกังวล " แต่ในความเป็นจริงเราทุกคนกังวล ความวิตกกังวลไม่ใช่พยาธิวิทยาในตัวเอง แต่เป็นกลไกป้องกันทางสรีรวิทยาซึ่งมีหน้าที่เตรียมความพร้อมให้เราตอบสนองอย่างรวดเร็วต่ออันตรายที่กำลังจะหนี

หากเราอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงเพราะความปลอดภัยสมองของเราก็จะกระตุ้นส่วนที่เรียกว่า " ระบบความเห็นอกเห็นใจ " อย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมเราให้พร้อมสำหรับการตอบสนองทางร่างกายตามสมมติฐานที่จะหลบหนีภายในเวลาไม่นานเคมีทั้งหมดของร่างกายของเราจะเปลี่ยนไป อัตราการเต้นของหัวใจจะเพิ่มขึ้นลมหายใจจะทำงานหนักขึ้นหลอดเลือดจะสูบฉีดเลือดมากขึ้นรูม่านตาจะขยายตัวเพื่อให้สามารถโฟกัสรายละเอียดได้ดีและการย่อยอาหารของเราจะช้าลง

โดยสรุปเราจะอยู่ในอาการปวดหัวของการ โจมตีความวิตกกังวล ที่นี่: เงื่อนไขนี้จะไม่ถูกกำหนดทางพยาธิวิทยาเป็นปฏิกิริยาปกติของสิ่งมีชีวิตของเราต่อหน้าสถานการณ์ที่รับรู้ว่า "มีความเสี่ยง"

อย่างไรก็ตามบางคนอาศัยอยู่ในสภาวะวิตกกังวลคงที่พวกเขารับรู้ถึง สภาวะกดดันภายในความไม่พอใจ ที่ยังคงมีอยู่แม้จะพยายามขับไล่ ในบางกรณีมันจะเติบโตจนถึงจุดนี้จนกว่ามันจะปรากฏตัวของวิกฤติความตื่นตระหนกที่แท้จริง

คำอธิบายของเหตุการณ์ประเภทนี้อยู่ในตัวเรา: เนื่องจากอันตรายไม่ได้มาจากภายนอกมันถูกซ่อนอยู่ในจิตไร้สำนึกของเราดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องทำงาน ในฐานะนักบำบัดฉันสามารถพูดได้ว่าการบำบัดด้วยดอกไม้เป็นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับสิ่งนี้

โรคตื่นตระหนกเมื่อกลัวความกลัว (แปลโดย NIMH)

การ ใช้แก่นของดอกไม้ นั้นโบราณมากมันได้รับความนิยมมากในยุคกลาง วันนี้มันแพร่หลายไปทั่วโลกมันเป็นธรรมชาติบำบัดที่สมบูรณ์เหมาะสำหรับทุกคนมันไม่ได้ทำข้อห้ามใด ๆ และมันไม่ได้สร้างผลกระทบเสพติดใด ๆ มันยังสามารถใช้กับการรักษา homeopathic หรือ allopathic

การเยียวยาเหล่านี้กระทำโดยที่ ต้นเหตุของความผิดปกติ และในทุกระนาบเริ่มต้นการเผาผลาญใหม่ของเหตุการณ์ทางกายและทางกายที่ห่างไกลมากซึ่งเกิดขึ้นจากพวกเขา

ในที่สุดฉันขอแนะนำให้คุณติดต่อ นักบำบัดที่มีประสบการณ์ เพื่อให้คุณได้รับประโยชน์สูงสุดจากการรักษาด้วยธรรมชาติที่มีประสิทธิภาพสูงสุด

การโจมตีเสียขวัญ: อาการทางธรรมชาติและการรักษาที่มีประโยชน์